หลังจากเคยเขียนไปแล้วกับ 1 สัปดาห์ของอาการ “เอ็นไขว้หน้าเข่าขาด” ตอนนี้มาเกือบๆ 4 เดือนของอาการ “เอ็นไขว้หน้าขาด” ที่เข่าของผมเรียบร้อย ถือว่าเป็น 4 เดือนที่อาจจะบอกว่าตัดสินใจผิดไปเล็กน้อย แต่มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังกันสักหน่อยเผื่อใครเอ็นไขว้หน้าขาดแล้วไม่อยากผ่าตัดแบบผม!
เอ็นไขว้หน้าขาด เดือนที่ 4 เดินเป็นอย่างไร
- การเดินของคนไม่ผ่าตัด ถือว่าเดินได้ 70% ของคนปกติ แน่นอนว่า ข้อเสียคือ เดินเร็วไม่ได้แล้ว (ฝืนได้ แต่ไม่ดี) ฉะนั้นสปีดการเดินของเราจะหายไปทันที ชีวิตแบบไวๆจะลดลง
- การวิ่งไม่ต้องพูดถึง ยังไม่ทำ แต่คุณหมอกายภาพ อนุญาตให้ฝึกวิ่งจ็อกกิ้งได้แล้ว
- การขยับตัวแบบไวๆ ดีกว่าตอนแรกเยอะมาก แต่ยังเตือนสติตัวเองให้ขยับช้าลง เพื่อรักษาเข่าไว้ให้ดีขึ้นกว่านี้
การพักฟื้น และการกายภาพ
เรื่องนี้คือเรื่องสำคัญคือ “กายภาพ” ที่ต้องทำต่อเนื่อง ส่วนตัวทำกายภาพน้อยกว่าที่ควรเยอะมากๆ แต่ก็ถือว่าอาการดีขึ้นเป็นลำดับ
เข้าพบนักกายภาพรอบล่าสุดเมื่อตอนครบรอบ 3 เดือนพอดี พบว่า ขารับน้ำหนักได้ดีเป็นที่พอใจของหมอแล้ว แต่ยังไม่ดีมากพอ เลยได้ท่ากายภาพมาเพิ่มอีกพอสมควร (ส่วนใหญ่จะท่า Squat ในแบบต่างๆ)
แต่การเข้าฟิตเนสของผมเอง พบว่า การรับน้ำหนักของขาข้างซ้ายผมของถือว่า “แย่” พอสมควร เมื่อเทียบกับการออกกำลังกายด้วยขาขวาข้างเดียว จะรับน้ำหนักได้มากกว่าขาซ้ายข้างเดียวหลายเท่าเลย
ซึ่งก็สรุปง่ายๆว่า ขาซ้าย นับหนึ่งกับการรับน้ำหนักใหม่เลย นี้แหละประเด็นของหัวข้อวันนี้
สิ่งที่ต้องทำ
กายภาพอย่างต่อเนื่องนั่นเอง สิ่งที่ผมได้รับอนุญาตคือ
- ปั่นจักรยาน
- เล่นเครื่อง elliptical
- ออกกำลังกายด้วยท่า Squat
- เล่นเครื่อง Leg Extension Stance
- เล่นเครื่อง Leg Press
อันนี้หลักๆที่จะสร้างกล้ามเนื้อในส่วนที่จะมาช่วยเข่าของผมนั่นเอง
ปัจจุบันก็พยายามทำอยู่อย่างต่อเนื่อง อาจจะนับได้ว่าเป็นเดือนแรกของ 4 เดือนที่ผ่านมาที่ตั้งใจทำ รอดูผลของเข่าผมกันดีกว่า ว่าจะออกมาเป็นอย่างไรในเร็ววันนี้
และถ้าแบรนด์สินค้าและบริการใด อยากให้เราได้ใช้บริการอะไร หรือได้ลองสินค้าตัวไหน ก็ส่งมาได้นะ ^^ มันอาจจะเป็นบล็อคที่เงียบเหงา ผู้ติดตามไม่น้อย แต่ผู้เขียนรู้เทคนิคการเขียนบทความให้ติดอันดับ SEO ได้นะครับ ฉะนั้นอาจเป็นจุดแข็งที่คุณอาจสนใจเราก็เป็นได้